Amortyzowanie hali przez 10 lat

Fakt postawienia hali na gruncie wspólnym dla przedmiotu sprawy nie ma znaczenia, gdyż odpisów dokonywać może Pan samodzielnie ze względu na fakt prowadzenia działalności na własny rachunek.

Odpisy amortyzacyjne według ustawy

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór”.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j–22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1”.

Wybór metody amortyzacji

Zgodnie z treścią art. 22h ust. 2 cytowanej ustawy „podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i–22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego”.

Z przepisu tego wynika więc, iż:

• wyboru metody amortyzacji środka trwałego dokonuje się przed rozpoczęciem amortyzacji;
• raz wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie trwania tego procesu;
• przez metody amortyzacji, o których mowa w ustawie, rozumie się metody opisane w art. 22i–22k.

Klasyfikacja środków trwałych

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup, należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt –– obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp. (część I - objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

Stosownie do treści art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4–10 lat, z wyjątkiem:

• trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
• kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych
  – dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata”.

Niemożność zmiany metody amortyzacji

Skoro przed rozpoczęciem amortyzacji przedmiotowych środków trwałych (hali magazynowej) dokonał Pan wyboru metody ich amortyzacji i nie zastosował indywidualnej stawki amortyzacji, to metody tej nie może w trakcie jego amortyzowania zmienić na inną.

Należy zwrócić uwagę, że od 1 stycznia 2007 r. zmianie uległy zasady amortyzacji używanych budynków (lokali) niemieszkalnych. W myśl nowych przepisów podatnicy, ustalając indywidualnie stawki amortyzacyjne używanych budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % – powinni uwzględnić okres amortyzacji nie krótszy niż 40 lat, pomniejszony o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania – do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika. Tak obliczony przez podatnika okres amortyzacji nie może jednak być krótszy niż 10 lat. Tak więc aby wyliczyć okres amortyzacji, od 40 lat trzeba odjąć pełną liczbę lat od dnia ich oddania pierwszy raz do używania, a przyjęty okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Nowe przepisy mają zastosowanie u podatników, którzy rozpoczęli amortyzację używanych budynków (lokali) niemieszkalnych po dniu 1 stycznia 2007 r. Jeżeli podatnicy rozpoczęli amortyzację takich budynków (lokali) niemieszkalnych na podstawie „starych” przepisów ustawy – powinni kontynuować amortyzację stosując dotychczasowe przepisy – a więc co do zasady amortyzować takie środki trwałe przez minimum 10 lat. 

W przedstawionym stanie faktycznym nie widzę możliwości zmiany okresu amortyzacji na krótszy. Niemożliwe jest więc amortyzowanie hali przez 10 lat.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.